εγγραφή: δημοσιεύσεις | σχόλια

ΗΤΑΝΕ ΜΙΑ ΠΑΛΙΑ ΦΡΕΓΑΤΑ

ΗΤΑΝΕ ΜΙΑ ΠΑΛΙΑ ΦΡΕΓΑΤΑ

Και τότε ρίξανε τον κλήρο

γιατί χαθήκαν οι τροφές…
Πλοίο στη μέση του πελάγους,
σκαρί παλιό με ξύλο φίνο!
Ο ένας κοίταζε τον άλλον
με μόνη σκέψη την τροφή.
Ένας ταξιδεμένος ναύτης 
με βλέμμα που μασάει αλμύρα,
ήλιους, φουρτούνες και βροχές,
με κόκκινη ψυχή φωνάζει:
Όταν τελειώσουν όλοι οι κλήροι,
θα μείνει ένας, πια χορτάτος!
Αυτός μες την παλιά φρεγάτα
πόσον καιρό μπορεί να ζει;
Όταν ο ένας τρώει τον άλλον
τότε υπάρχει άγριο τέλος
-όπως στο παιδικό τραγούδι-
κι αυτός ο “τυχερός” και μόνος
μάλλον θα φάει το σκαρί…
                           Ευδοκία Πατσιλινάκου
Print Friendly, PDF & Email